حال مقام
حال مقال
برخورد بامسجد مکی سیاسی است مولوی …
این روزها همه چیز رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته ؛ در تهران اجازه ساخت مسجد به ما ندادند گفتم سیاسی است مشخص شد چندین مسجد ویژه اهل تسنن داریم دستم رو شد البته منظورم مسجدی بود مثل مسجد مکی با دلارهای نفتی با گلدسته های سر به فلک کشیده آنهم تحت مدیریت ونام اینجانب.
گفتم برخورد با حوزه های علمیه ما سیاسی است انکشف که نزدیک به ۲۰۰ طلبه باهویت و شناسنامه جعلی از کشورهای خارجی در حوزه زاهدان درس میخوانند و از امتیاز طلاب داخلی از جمله شهریه و یارانه بهره مندند هرچند بنده در جعل مدارک سجلی آنها نقشی نداشتم اما خوب بود جمهوری اسلامی به عنوان مهمان از آنها پذیرایی کرده ؛ نهایتا تعهد میدادند نفوذی طالیان و سرویس های اطلاعاتی اسراییل نباشند ؛ آواره دیار کفر نمی شدند.
در مدت ۹ ماه اغتشاشات که جمهوری اسلامی با معترضان برخورد سیاسی کرد ولی من فقط برای رضای خدا و احیای حقوق ملت ایران لب به سخن گشودم از کشف حجاب زنان در مسجد مکی استقبال کرده ؛ با آنها سلفی عکس انداختم و نگذاشتم رنگ و بو و شائبه سیاسی به خود بگیرد با اینکه خدا گفته تعظیم شعائر و عبادتگاهها نشانه دینداری است اما من بی خیال شده ، مانع ورود زنان بی حیا به مسجد نشدم.
از اسراییل و صلح با فلسطینی ها دیدید چگونه حمایت جانانه کردم از بهاییان و حقوق آنها بارها سخن گفتم در دفاع از مخالفان و معاندان نظام سنگ تمام گذاشته ؛ اینهمه داد وبیداد به راه انداختم و مورد تشویق و تکریم خارجی ها قرار گرفتم ولی اصلا انگیزه های سیاسی و فرقه ای در این موضوعات نقشی نداشت چرا که من صرفا وظیفه یک عالم دینی را عهده دارم در قرائت من دین از سیاست جداست و اگر لز شورشیان زن ، زندگی ، آزادی هم حمایتی کردم و هیاهو راه انداختم روی وظیفه و رسالتی بود که حامیان صدیق از بیرون بر دوشم گذاشته ؛ و من مامور بودم و معذور .
واینک که مملکت به حال عادی برگشته از دوستانم انتظار دارم کمافی السابق بخصوص با اعتقادات مردم برخورد سیاسی نکنند از دوست بهتر از خودم گرگیج عزیز میخوام این جمله اش که گفته هر عالم سنی عید غدیر را تبریک بگوید منافق است اصلاح کند آخه به تاریخ که بر گردید اولین کسانی که به مولا علی تبریک گفتند شیخین بودند آیا آن دو نعوذ بالله منافق بودند ؟؟
هم اکنون ممنوع الخروج شدم مسجدم مسجد ضرار شناخته ؛ پر و بالم قیچی و یارانم آواره و در آستانه حصر خانگی قرار گرفته ام در خلوت خودم فکر که میکنم همه حرفهایم سیاسی بوده حتی دعاهایم با آن صدای نکره ؛ به من گفته بودند منجی ملت ایران رسالتی بود که بردوشم احساس میکردم ، حالا معلوم شد وعده های واهی بیش نبوده والسلام.
مرتضی بذرافشان